Opgejuind door mijn tuinvrienden heb ik mij met beide oren gestort op Mystery Prize van Rebecca Loebe. Na een eerste beluistering had ik deze plaat aanvankelijk terzijde gelegd, de muziek klonk mij iets te vrijblijvend. Meer ingetogen, en gedragen gezongen nummers raken mij doorgaans dieper dan muziek die luchtig en vermakelijk bedoeld is. Vond ook de productie aan de vlakke kant. De orkestrale toevoeging aan afsluiter Avalanche gaf een afwisselende dynamiek aan het album. Rebecca’s teksten zijn lieflijk en romantisch, hetgeen tevens de indruk bevestigd die Rebecca op mij maakt met haar hoes. Ze bezingt de liefde, of in sommige gevallen juist het gebrek daaraan. Typisch de muziek van een jonge vrouw dacht ik.

Toch gebeurt er meer, waardoor eens te meer blijkt dat een herkansing zich tot levensvatbaar kan ontpoppen. Het titel nummer, gegoten in een walsje, blijft aangenaam hangen. Ook het daaropvolgende nummer Redneck Karaoke Bar heeft iets vergelijkbaar aanstekelijks, wat het uitermate geschikt maakt om een publiek te betrekken bij je optreden. Ergens werd al gestrooid met de benaming van “zomers” plaatje. Hierin kan ik mij prima vinden. “Ontwapenend” zou tevens de lading dekken, want behalve dat het materiaal bestempeld kan worden als vrolijk en pakkend, voegt Rebecca Loebe daar ongecompliceerd directe bewoordingen aan toe. Bezielde nummers als Land & Sea, California, of Siren laten horen dat Mrs. Loebe wel degelijk een verdieping toestaat binnen haar repertoire. Verhelderend naast een hilarisch nummer als (You can’t knit Socks for a) Married Man. (SMP)